KG:204:2023:1 Verduurzamingsmaatregelen als doel in cafetariaregeling opnemen

Aanleiding

Een werkgever is voornemens om verduurzamingsmaatregelen voor de woning van de werknemer op te nemen als doel in een cafetariaregeling. In ruil voor het afzien van een deel van zijn brutoloon, krijgt de werknemer een vergoeding voor de aanschaf van verduurzamingsmaatregelen, zoals zonnepanelen en een warmtepomp.

De woning kan een koopwoning zijn of een huurwoning. Het maakt niet uit of de werknemer thuiswerkt. De werkgever wil de vergoeding voor de verduurzamingsmaatregelen aanwijzen als eindheffingsbestanddeel en onderbrengen in de vrije ruimte van de werkkostenregeling. Bij overschrijding van de vrije ruimte betaalt de werkgever daarover 80% eindheffing.

Vragen

1. Kan een werkgever in een cafetariaregeling doelen toevoegen zoals de aankoop van zonnepanelen of een warmtepomp?
2. Indien het antwoord op vraag 1 ja is, leidt dit tot een fiscaal voordeel voor de werknemer?

Antwoorden

1. Ja, maar de vergoeding voor de aanschaf van zonnepanelen of een warmtepomp vormt belast loon.
2. Nee, tenzij de werkgever de vergoeding met in achtneming van het gebruikelijkheidscriterium kan aanwijzen als eindheffingsbestanddeel en onderbrengt in de vrije ruimte van de werkkostenregeling.

Beschouwing

1. Arbeidsrechtelijk kan een werkgever (of een cao-partij) in haar arbeidsvoorwaarden vastleggen dat een werknemer binnen een cafetariaregeling brutoloon kan uitruilen tegen een vergoeding voor de aanschaf van zonnepanelen of een warmtepomp.
   
   Als een werknemer in het kader van een cafetariaregeling brutoloon uitruilt ter verkrijging van een (gedeeltelijke) vergoeding voor de aankoop van zonnepanelen of een warmtepomp dan vormt deze vergoeding belast loon voor de werknemer (artikel 10 van de Wet op de loonbelasting 1964 (hierna: Wet LB)).
   
   Er bestaat geen gerichte vrijstelling voor een vergoeding voor de aankoop van zonnepanelen of een warmtepomp. Als de werknemer via een cafetariaregeling brutoloon uitruilt voor verduurzamingsmaatregelen dan wordt feitelijk belast loon uitgeruild tegen belast loon. De vergoeding vormt dan ook in beginsel volledig belast loon.
2. De werkgever heeft, mits voldaan wordt aan de gebruikelijkheidstoets, de mogelijkheid om de vergoeding aan te wijzen als eindheffingsloon en onder te brengen in de vrije ruimte van de werkkostenregeling. Het gebruikelijkheidscriterium houdt in dat vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen als eindheffingsloon kunnen worden aangewezen, als die vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen niet meer dan 30% afwijken van wat in vergelijkbare omstandigheden gebruikelijk is (zie ook paragraaf 4.2 van het Handboek Loonheffingen 2022, uitgave oktober 2022).
   
   De Belastingdienst beschouwt vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen tot een bedrag van maximaal € 2.400 per werknemer per jaar gebruikelijk. Een aanwijzing als eindheffingsbestanddeel tot dit bedrag wordt geacht gebruikelijk te zijn, ongeacht de aard van het loonbestanddeel (tenzij uitdrukkelijk wettelijk uitgesloten, artikel 31 Wet LB). De werknemer geniet op deze manier een fiscaal voordeel in die zin dat hij de vergoeding onbelast ontvangt. De werkgever neemt immers de heffing voor zijn rekening over het eindheffingsloon. 
   
   Let op! Als de werkgever een vergoeding voor de aanschaf van zonnepanelen en warmtepompen aanwijst die hoger is dan € 2.400 per werknemer per jaar, dan is  een dergelijke vergoeding mogelijk niet gebruikelijk.